Are you talking to me?

Deurknop in de hand. Van plan om de jongste naar school te brengen, zet de oudste -ziek thuis van school - zijn verhaal in. Nu weet ik dat zijn verhalen een goede inhoud, feitelijk kloppend en een duidelijke opbouw hebben met begin en einde en vaak erg interessant om naar te luisteren. Ze komen alleen op die momenten dat je ergens naar toe moet. En dat er gelijk een stemmetje in je hoofd: 'Hier is NU GEEN TIJD voor!'


In een paar tellen, zoonlief praat inmiddels gewoon door, bekijk ik wat de beste manier is om te reageren.
2 scenario's passeren mijn gedachten:

Zoon: 'Mam, ik wil nog even iets vertellen.'
Mama: 'Nee, dat kan nu niet want ik moet je zusje naar school brengen.'
Zoon: 'Maar mama ik moet je dit echt even vertellen.'
Mama: 'Nee, dat kan niet want ik moet echt nu je zusje naar school brengen.'
Zoon: 'Maar het is belangrijk.'
Mama: 'Ja, maar snap je nou niet dat ik je zusje nou echt naar school moet brengen anders komen we echt te laat.'
Zoon: 'Het duurt niet lang mama.'
Mama: 'Ik moet nu echt gaan, we zijn nou al bijna te laat. Je zusje MOET NU NAAR SCHOOL. Ik luister straks wel naar je als ik terug ben.

Hmmm.....Tsja. Ook het volgende scenario passeert mijn gedachten.

Zoon: 'Mam, ik wil je nog even iets vertellen.'
Mama: 'Kan het wachten totdat ik terug ben van school'
Zoon: 'Ja hoor mama is goed.'

Ik heb een geweldig gesprek met mijn zoon gehad. Met aandacht luisterde ik naar zijn prachtige verhaal.
U begrijpt het, ik koos voor het 2e scenario.


Note van zoonlief: De ouders die kiezen voor scenario 1 kunnen maar beter naar het verhaal luisteren!

Flow of zo...

Steeds meer en meer mag ik opmerken dat het zijn in een bepaalde flow, waarin alles vanzelf gaat en je gewoon heerlijk voelt, in je kracht staan, geen enkele inspanning voor nodig is!

Dat is zeker wel anders geweest. Nog bij de eerste kennismaking met mindfulness, ontspanningsoefeningen en meditatie, was het vooral hard werken om bepaalde vastgeroeste patronen te kunnen opmerken, herkennen en te laten zijn voor wat het was, om weer andere om te zetten in wat wel werkte voor mij.

Na meerdere ontmoetingen met mijn ware zelf, zijn de dingen meer helder. Inspiratoren op mijn weg hebben mij daarbij geholpen. Handvatten aangereikt die ik met beide handen heb aangepakt; mijn kracht te ontdekken. Om in woorden uit te leggen hoe het voelt, is lastig. Ik kan het wel omzetten naar de manier waarop ik de mensen aandacht mag geven in mijn praktijk Met Aandacht.

Mooi om te ervaren  hoe ik nu zelf een inspirator mag zijn voor anderen. Dat één of meerdere ontmoetingen in tijd met de aandachtgever, en de handvatten en tips die ik zelf mag geven, helpt om die persoon de kracht te laten ontdekken die verborgen ligt. Dat er naast denken ook weer plaats mag zijn voor voelen. Dat ze weer opnieuw een balans mogen vinden.

Bij het begeleiden en coachen, is daar geen enkele inspanning voor nodig, anders dan gewoon zijn.Volledig in mijn kracht. De energie die ik mag voelen stromen als ik in gesprek ben, is op z'n zachtst bijzonder te noemen. Dat merk ik, dat mag die persoon aan de andere kant van de tafel ook (bij zichzelf) opmerken.
Een heerlijk gevoel. Noem het flow. Het is gewoon zo.

Onze platte familie!

De eerste tweets via @mamametaandacht gingen eruit en de eerste volgers een feit. Nu ook het eerste blog.
Om het mezelf niet al te moeilijk te maken gewoon vanaf het blog van @metaandacht.

We hebben 2 weken vakantie en waar we de eerste week heerlijk bivakkeerden op een gezellig recreatiepark en ik niet naar de kids (ik vind het prima om dit woord te gebruiken) om hoefde te kijken, is dat deze week wel anders. Het 'zelfvermaak' is ver te zoeken en ik dank - vul zelf maar iemand in - op mijn blote knieën voor sites zoals Pinterest (top!) en Freubelweb. Creatief bloed stroomt wel door deze moeder haar aderen maar om elke keer weer iets leuks te verzinnen....Ach je begrijpt het wel!

Vandaag maakte we een heuse platte familie. Papa, mama, opa en oma kregen een mooi plekje naast jongetje en meisje. De kat ontsnapte ook niet aan het geheel (zelf hebben we een hond). Later kwam daar ook nog een lamp, een kast (zodat mama zich daarachter kon verstoppen), voederbak voor de kat en handtas voor oma bij. Erg leuke knutsel waar ze nog leuk mee kunnen spelen.

De kids schminkte elkaar (gelukkig voor mij bleef ik deze keer schminkloos) met vooral nep blauwe plekken en wonden met hechtingen.
En mocht je nu van plan zijn het songfestival te gaan bekijken, alleen om de vrouw/man met de baard te zien, doe geen moeite, ze is niet in Kopenhagen maar gewoon bij mij thuis.