woensdag 5 februari 2014

Master in disguise!


Op woensdagavond ga ik altijd naar een mindfulness oefen -en uitwisselingsgroep. Zo ook vandaag. Als ik thuiskom ben ik eigenlijk te moe om dit blog nog te schrijven. Maar lang hoef ik niet na te denken over het woord of de paar woorden die ik noteer in mijn 365 dagen notitieboekje. Vooruit op met de geit, dat blog schrijven kan best nog even.

Master in disguise zijn de 3 woorden die ik noteer. Een meester in vermomming. Zijn we dat niet allemaal?
Vermomming.... Ander woord voor de rollen die we aannemen. Voor het beeld dat we van onszelf hebben, wat we creëren in ons hoofd.


Wat blijft er nog van ons over als we niet meer in die rol zijn. In die rol van moeder, dochter, echtgenoot, zus, vriendin? Ik schrijf het nu voor het gemak in de vrouwelijke vorm maar voel je vrij om dat naar jouw eigen interpretatie anders in te vullen. Dat beeld wat we van ons zelf hebben. Wat zegt dat?

Wat is ons zelf dan? Ons pure zijn? Als dat beeld, en die rollen, er niet is. 
Het beeld wat we kunnen creëren ontstaat door wat onze ogen zien, wat onze oren horen, wat we denken, wat we voelen. Maar dat kan zo weer anders zijn. Is ook elke keer anders. Alles waar we ons zelf, ons zijn op baseren is vergankelijk. Dus bestaat ons zelf, of het beeld wat wij daarvan hebben uberhaubt wel? Je zou zeggen van niet.....

Pff moeilijk en lastig, aan de ene kant begrijp ik het zelf en niet zelf zijn, maar ook weer niet... Ik moet het ook niet willen begrijpen. Ik laat het maar even zo. 













Geen opmerkingen:

Een reactie posten