En zo laten we de week weer achter ons. Een week is geweest, voorbij. En we gaan weer verder. De dag bestaat uit allemaal momenten. Alles leggen we vast en laten we zien op alle social media. Sta je er ook echt even bij stil?
Tijdens een jaarwisseling kijken we terug op het jaar wat dan bijna helemaal achter ons ligt. De headlines kun je misschien nog wel herinneren maar het is diep graven naar die herinneringen van februari en april. Terwijl die misschien nog wel veel belangrijker waren.
Met de herinneringen nog vers in het geheugen, kijk ik terug op wat is blijven hangen van de afgelopen week;
De herinnering van de kinderen die samen een zelf verzonnen spelletje speelden, dat vervelende bericht. Een vermoeiende, pijnlijke dag, een fijn gesprek. De berg was. Het te gekke spiegelmoment. Helpen bij de handvaardigheidles, uitje met manlief en ga zo nog maar even door.
Ik werk ze voor mezelf uit. Elk detail wat ik heb onthouden. De gebeurtenis, het gevoel, mijn rol..... De leuke dingen van de week passeren de revue, en opnieuw een glimlach op mijn gezicht. Een ander bericht stemt me wat somber maar weet ook dat het goed gaat komen. Mijn rol wordt duidelijk in een andere situatie en ik trek er mijn les uit. Dankbaar voor alles wat ik heb mee mogen maken.
Wat bijzonder toch maar weer om opnieuw een week, een dag een moment te mogen beleven en herinneringen te maken.
Een moment mag dan tijdelijk zijn. Een herinnering is voor altijd.
P.s. Ook leuk om dit met kinderen te doen. Help ze een beetje en het gesprek komt vanzelf op gang. Mooi om te weten wat er in die hoofdjes blijf hangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten